+ نوشته شده در شنبه ۲۸ آذر ۱۳۸۸ ساعت ۳:۱۷ ب.ظ توسط .
|
باز دلم در شب تو پر گرفت
زمزمه عشق تو از سر گرفت
کشتی عشقم به تو پهلو گرفت
بیشه چشمم ز تو اهو گرفت
عشق تو روشنگر راه من است
چشم تو جادوی سیاه من است
این دل تنگم همه جا زار توست
نی که دلم در پی آزار توست
دست نیازم به تمنای توست
چشم دلم محو تماشای توست
باز وجودم همه آتش شداست
غرقه ی دریای مشوش شداست
باز خیالت ره خوابم ببست
آتش جان را ره آبم ببست
جامه تن بهر تو چاکی شداست
کاخ وجودم زتو خاکی شداست
شور جوانی زدلم پر کشید
زان که می عشق تو را را سر کشید
حسرت عشق تو مرا پیر کرد
مرغ دلم را هدف تیر کرد
عشق منی مدعیم لاف نیست
کوه سکوتم که قد قاف نیست
عشق دوای دل بیچاره ام
چاره من باش که بیچاره ام (((ر.))) من اینجادر ترنم های یک دل
حضوری گرم از سوی تو دارم
درون سینه ام این مجمر خون
نهانی عشق دلجوی تو دارم
چه خواهش هاست در چشمان مستم
هوای دیدن روی تو دارم
من اینجا قبله روز و شبم را
میان طاق ابروی تو دارم
ستاره،ماه،خورشید،آسمان را
برای جعد گیسوی تو دارم
من این مجنون صفت دیوانگی را
از آن چشمان آهوی تو دارم
حضورت حس کنم هر روز و هر شب
میان پیرهن بوی تو دارم
به هر جا گم شوم در هر زمانی
نشانی از سر کوی تو دارم (((ر.ا))) نردبان اين جهان ما و مني است عاقبت اين نردبان افتادني است لاجرم هر کس که بالاتر نشست استخوانش سختر خواهد شکست ......
بر روی گور قناری بنویسید :زندگی را دوست داشت ولی آن را نشناخت.... مهربان بود ولی مهر نورزید.. طبیعت را دوست داشت ولی از آن لذت نبرد. در آبگیر قلبش جنب و جوش بود ، ولی کسی بدان راه نیافت . در زندگی احساس تنهایی میکرد ولی هرگز دل به کسی نداد. و خلاصه بنویسید : زنده ماندن را برای زندگی دوست داشت. نه زندگی را برای زنده موندن...
آنانکه آفتاب را به زندگی دیگران ارزانی می دارند.نمیتوانند خود ازآن بی بهره باشند...! سپری شد شب جدایی به امید اینکه تو بیایی.... ... به دريچه قلبم نوشتم ورود عشق ممنوع
اما عشق خنده ای زد و گفت: من سواد ندارم
....
ديشب به سيل اشك ره خواب مي‌زدم نقشي به ياد خط تو برآب مي‌زدم عشق آن چیزی است که در اوج خستگی لبخند را به لبانت بیاورد. .................
بگذارید و بگذرید بیبینید و دل مبندید چشم بیندازید و دل مبازید که دیر یا زود باید گذاشت و گذشت...
...... زندگی 3 ایستگاه دارد:ایستگاه 1: تولد 2: عشق 3: مرگ آقای راننده ببخشیدا ایستگاه دوم نگه دار جا نمونم آهای آقای راننده با شما هستم... ..... قناری پرنده زيباي کم توقع و محصوردرقفس که همنشينی با تو را برآزادی دردنيای پر مخاطره ترجيح می دهد و به پاس دوستي با تو آواز غرور سر ميدهد نيازمند توجه بيشتر توست . دوستی که اوقات فراغت تو را می آراید ومی تواند به تو که مايلی درهياهوی شهر لحظاتی را درتنهايی خود سپری کنی آرامش بخشد . دوستی کم توقع و صبورکه تو را بيش ازتو تحمل ميکند و با آگاهی و نا آگاهی تو کنار ميآید . دوستی پانصد ساله که راه درازی را پيموده تا با رنگهای الوان و نقش های زيبای خود به خانه تو راه يابد. ... .... کاش می شد اشک را تهدید کرد فرصت لبخند را تمدید کرد کاش می شد در میان لحظه ها لحظه دیدار را نزدیک کرد
